Θεμιτές οι φιλοδοξίες, αλλά...." του Γιάννη Κορομήλη

 

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

ΣΥΡΙΖΑ και  Ανεξάρτητοι Έλληνες  πέτυχαν  αναμφίβολα  σημαντικά, για τα δεδομένα τους, εκλογικά ποσοστά. Σε μικρότερο βαθμό το ίδιο  ισχύει και για την ...

ακροδεξιά «Χρυσή Αυγή». Συγκεκριμένα ψηφίστηκαν από 1.061.265 ψηφοφόρους ο πρώτος, από΄670.596  o δεύτερος, και από 440.894  o τρίτος. Αξίζει να σημειώσουμε  το σύνολο των εγγεγραμμένων  στους εκλογικούς καταλόγους ανέρχεται  σε 9.941.401 ψηφοφόρους, από τους οποίους  ψήφισαν 6.476.751, 116.887 ψηφοδέλτια  κρίθηκαν άκυρα και 35.760 λευκά.

Η κοινή λογική θα επέβαλε  τα ποσοστά των κομμάτων να υπολογίζονται  επί του αθροίσματος  εγκύρων συν λευκών (και το λευκό αποτελεί επιλογή), αλλά αυτό δεν ισχύει. Τα  ποσοστά  επί τοις εκατό τελικά υπολογίζονται  μόνο επί των εγκύρων ψηφοδελτίων. Ετσι δεν αποδίδουν  την θέληση του εκλογικού σώματος  συνολικά. Πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα να εμφανίζονται  μεγαλύτερα  του πραγματικού. Με βάση τα έγκυρα ψηφοδέλτια  ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχθηκε από 16,78%  των εγκύρως ψηφισάντων  και κατέλαβε  52  έδρες στη Βουλή, οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» 10,60% και 33  έδρες και η Χρυσή Αυγή  6,97% και 21 έδρες. Τα νούμερα αυτά μας δείχνουν αδιάψευστα  τα εξής :

1. Τα κόμμα αυτά πήραν  τις ίδιες ή περισσότερες  έδρες από όσες θα έπαιρναν αν εφαρμοζόταν  η απλή αναλογική χωρίς το πλαφόν  του 3%  που προβλέπεται για την είσοδο κόμματος στη Βουλή. Πράγματι αφού στο100%  θα αντιστοιχούσαν οι 300 βουλευτές οι ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε  16,78% Χ3 (300/100)=50,34 δηλ. 50 βουλευτές. Οι «Ανεξάρτητοι» 10,6Χ3 =34,8 δηλ. 34 βουλευτές και η Χρυσή Αυγή 21 έδρες. Το ίδιο ισχύει και για το Πασοκ, το ΚΚΕ, τη Δημοκρατική Αριστερά. Δεν ισχύει ασφαλώς το ίδιο για το πρώτο κόμμα, τη ΝΔ, που σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο παίρνει επιπλέον  το bonus των 50 εδρών  σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Οι έδρες αυτές δεν αφαιρέθηκαν από άλλα κόμματα  της Βουλής αλλά  θα τις έπαιρναν τα κόμματα που πήραν ποσοστό μικρότερο  του 3%  και έμειναν εκτός Βουλής.

2. Την αποχή επέλεξαν (από φυσιολογική αδυναμία ή ενσυνείδητη  απόφαση) 3.472.652  από τους εγγεγραμμένους  στους εκλογικούς καταλόγους ήτοι 34,71% δηλ. κατά 5%  περίπου περισσότεροι από ότι στις βουλευτικές  εκλογές του 2009. Το ποσοστό αυτό  θα είναι κατά πάσα πιθανότητα  πολύ μεγαλύτερο  αν γίνουν νέες εκλογές  τον επόμενο μήνα, διότι αυτές  θα γίνουν με λίστα (χωρίς σταυρούς προτίμησης). 3.Τα προαναφερθέντα  τρία κόμματα (σε μικρότερο βαθμό  η ΔΗΜΑΡ)  είδαν τα ποσοστά τους να εκτοξεύονται γιατί τάχθηκαν κατά των μνημονίων και διακήρυξαν αυτά που ήθελε να  ακούσει ένας αδικημένος, ταλαιπωρημένος,  οργισμένος λαός. Έταξαν  αύξηση μισθών και  συντάξεων, κατάργηση φόρων κι άλλα λαϊκίστικα παρόμοια. Με άλλα λόγια επανέλαβαν  τη γνωστή συνταγή που εισήγαγε  ο Ανδρέας Παπανδρέου με τα : «Στις 18 σοσιαλισμό», «εδώ και τώρα αλλαγή», «Τσοβόλα δώστα όλα», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Τότε όμως είχαμε τη δραχμή την οποία υποτίμησαν αρκετές φορές. Και πιο πρόσφατα, μόλις το 2009 με τα του Γιώργου Παπανδρέου : «λεφτά υπάρχουν», «θα δώσουμε  οικονομικές ενισχύσεις», «δεν θα επιβάλλουμε  νέους φόρους» κ.ά. Μόνο που δεν σκέφτηκε ο Γ. Παπανδρέου  ότι έχουμε  το ευρώ που δεν  μπορούμε να το υποτιμήσουμε. Η «Χρυσή Αυγή»  έχει το δικό της  τροπάρι: «Τάξη και ασφάλεια». Που βέβαια  συγκινεί ένα φοβισμένο τμήμα του λαού. 4. Ο Αλέξης Τσίπρας  του 16,78% δείχνει να «καβάλησε το καλάμι». Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η απαίτησή του να θέλει να υπογράψουν (ή όπως τα τροποποίησε χθες να του υποβάλλουν προφορικά) δήλωση μετανοίας οι Σαμαράς και Βενιζέλος. Μια τέτοια  απαίτηση καταντάει  αμετροέπεια και ύβρις. Που βέβαια  δεν τη δικαιολογεί  το ποσοστό των ψήφων  που πήρε  ο Συνασπισμός  με τις 12 συνιστώσες ούτε η διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που έλαβε, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Πολλοί αναλυτές  θεωρούν δεδομένο  ότι θα οδηγηθούμε σε νέες εκλογές (πιθανώς στις 17 Ιουνίου), ότι ο κ. Τσίπρας  θέλει να γίνουν  αυτές οι εκλογές  γιατί θα ανεβάσει – όπως εκτιμά - το ποσοστό του,  αλλά δεν θέλει να φορτωθεί την ευθύνη που αυτό συνεπάγεται και προσπαθεί να την φορτώσει στα άλλα κόμματα. 5.Ο Πάνος Καμμένος  τέλος βλέπει  τον εαυτό του ως νέο «σωτήρα» της Κεντροδεξιάς παράταξης. Γι’αυτό και ούτε καν δέχθηκε να συζητήσει  με τον Αντώνη Σαμαρά παρά το γεγονός   ότι τον ψήφισαν  κάτι περισσότερο  από τους μισούς  από εκείνους που ψήφισαν τον Αντώνη Σαμαρά. Δεν αποκλείεται  Τσίπρας και Καμμένος  να ζήλεψαν τη δόξα του  Ανδρέα Παπανδρέου. Που καταδίκαζε προεκλογικά  με το χειρότερο τρόπο την ΕΟΚ και  το ΝΑΤΟ κι όταν, χάρη και σ’αυτές τις καταγγελίες, πήρε την εξουσία ούτε καν διανοήθηκε να βγάλει  τη χώρα από τους δύο  διεθνείς οργανισμούς. Μπορεί και να φιλοδοξούν να αντικαταστήσουν  το δίπολο του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ – ΝΔ με ΣΥΡΙΖΑ – «Ανεξάρτητους Ελληνες» αντίστοιχα. Θεμιτές οι φιλοδοξίες. Αρκεί να  μην καταλήγουν  σε άσχημα για τη χώρα  και το λαό μας αποτελέσματα. Όπως πχ έγινε τις φιλοδοξίες του Γιώργου Παπανδρέου…