Τιμήθηκε ο καθηγητής γυναικολογίας Ι. Μπόντης

Πριν από τη θεατρική παράσταση «Ο Πλούτος» του Αριστοφάνη, τιμήθηκε ο καθηγητής γυναικολογίας Ι. Μπόντης, από τον Δήμαρχο Δίου

– Ολύμπου Γ. Παπαθανασίου.Τον Λιτοχωρίτη καθηγητή γυναικολογίας Ιωάννη Μπόντη τίμησε ο δήμος Δίου-Ολύμπου, δια του δημάρχου Γ. Παπαθανασίου, πριν από τη θεατρική παράσταση «Ο Πλούτος» του Αριστοφάνη, που παρουσιάστηκε στο θεατράκι του πάρκου Λιτοχώρου, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Ο κ. Παπαθανασίου αφού διάβασε το πλούσιο βιογραφικό του καθηγητή, αναφέρθηκε στην προσφορά του στον ιατρικό χώρο αλλά και για τη βοήθεια που παρείχε στην τοπική κοινωνία, αλλά όχι μόνο. Από την πλευρά του ο κ. Μπόντης ευχαρίστησε τον δήμαρχο για την τιμή που του αποδόθηκε. Στη συνέχεια, ο δήμαρχος Δίου - Ολύμπου μίλησε για την κωμωδία του Αριστοφάνη «Ο Πλούτος» και, μεταξύ άλλων, είπε ότι αυτή γράφτηκε το 388 π.Χ. «Είναι σαν να διαβάζεις σήμερα την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και αυτά τα οποία συμβαίνουν στον κόσμο: Κρίση, διαφθορά, αλαζονεία, συγκέντρωση πλούτου...», τόνισε. Την παράσταση παρουσίασε ο Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού – Αθλητισμού Ρόδου και το Θέατρο Νοτίου Αιγαίου με πρωταγωνιστές τους Κώστα Βουτσά, Στάθη Ψάλτη, Τ. Βαμβακίδη, Ζ. Αγγελάκο και 12 ακόμη γνωστούς ηθοποιοί. ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΣΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΧΟΡΗΓΙΩΝ Η παράσταση, που ήταν δωρεάν για το κοινό, χρηματοδοτήθηκε μέσω χορηγιών, όπως ανακοίνωσε ο αντιδήμαρχος Γιώργος Ελευθερίου, από τα εξής πρόσωπα και επιχειρήσεις: (Κατά αλφαβητική σειρά) Αντωνέλης Χρήστος, Αδελφοί Γραμματόση, Ελευθερίου Νικόλαος, Καρκανιάς, Κωνσταντόπουλος Α.Ε., Λάμπρου Βασίλης, MAXI Α.Ε., Μαχαιρίδου Ιωάννα, Μεντικίδης Νερά, Άλκων Νερά, Ποσειδών Παλλάς, ΡΕΑ Α.Ε. και Σεϊταρίδης Ηλίας. «Ο ΠΛΟΥΤΟΣ» «Ο Πλούτος» είναι η τελευταία σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη. Γράφτηκε το 388 π.Χ., σηματοδοτώντας το πέρασμα από την Αρχαία στη Νεότερη Αττική Κωμωδία. Στην κωμωδία αυτή ο Αριστοφάνης διακωμωδεί την κακή διανομή του Πλούτου, που, επειδή είναι τυφλός, πηγαίνει στους κακούς. Αλλά ένας χρηστός πολίτης, ο Χρεμύλος, μαζί με τον τετραπέρατο δούλο του, τον Καρίωνα, περιθάλπουν τον, τιμωρημένο από τον Δία, τυφλό θεό Πλούτο ο οποίος, σύμφωνα με το έργο, τυφλώθηκε όταν ήταν μικρός για να αποφεύγει τους δίκαιους, τους σοφούς και τους έντιμους. Ο Θεός Πλούτος, λοιπόν, ξαναβρίσκει το φως του μετά από γιατρειά που του προσφέρουν ο Χρέμυλος με τον δούλο του. Κι εκείνος, με τη σειρά του, δίνει τα πλούτη του στους αγαθούς ενώ τους κακούς τους κάνει φτωχούς. Έτσι, με την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, στήνεται ένα γαϊτανάκι, το οποίο αποτυπώνει στη σκηνή ένα μωσαϊκό της κοινωνίας της εποχής του Αριστοφάνη, που στη δίψα της για πλούτο μοιάζει τόσο πολύ με τη δική μας. Η βασική αντίθεση, στην οποία στηρίζεται το έργο, προβάλλεται από τον αγώνα λόγου ανάμεσα στον Χρεμύλο και την Πενία, με την τελευταία να ενσαρκώνει την ανάγκη που οδηγεί τον άνθρωπο στην καθημερινή δουλειά για την επιβίωση σαρκάζοντας τη φτώχεια των ημερών του Αριστοφάνη.