Αναδρομή στα δραματικά γεγονότα του 2011 που οδήγησαν στη διπλή παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από τα αξιώματα του πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ κάνει σήμερα με ολοσέλιδο άρθρο της η Frankfurter Allgemeine Zeitung, μεταδίδει η Deutsche Welle.
«Ως πρωθυπουργός της Ελλάδας ο....
Γ. Παπανδρέου βρισκόταν για δύο χρόνια στο επίκεντρο της ευρωκρίσης. Ένα δημοψήφισμα επρόκειτο να αποσαφηνίσει τις εξελίξεις. Αλλά συνέβαλε στην πτώση του», παρατηρεί ο αρθρογράφος, Μίχαελ Μάρτενς ο οποίος μιλά με τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό.
«Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολη», θυμάται ο κ. Παπανδρέου και συμπληρώνει: «Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης χαρακτήριζαν καταστροφικό το μνημόνιο και με αποκαλούσαν προδότη. Επιπλέον επικρατούσε μεγάλος φόβος ανάμεσα στους ολιγάρχες της χώρας, επειδή το τραπεζικό σύστημα λόγω της ανακεφαλαιοποίησης ετέθη υπό αυστηρό έλεγχο. Τους είχα όλους εναντίον μου. Ακόμη και στο κόμμα μου, που έπρεπε να σηκώσει όλο το βάρος, βρισκόμουν σε δύσκολη θέση».
Ο Γερμανός δημοσιογράφους αναφέρει τους τότε αντιπάλους του Γ. Παπανδρέου στο εσωτερικό και συγκεκριμένα τα συνδικάτα, τα άλλα κόμματα, τους υπαλλήλους, ακόμη και βουλευτές από το δικό του κόμμα.
«Όμως», συνεχίζει, «ο μεγαλύτερος εχθρός του ήταν οι αγορές, τις οποίες και δεν πολυκαταλάβαινε. Τα σπρεντς, τα κρατικά ομόλογα και οι οίκοι αξιολόγησης δεν ήταν ο τομέας του. Γι' αυτόν η οικονομία ήταν ένας τρόπος χρηματοδότησης της εξωτερικής πολιτικής. Αλλά τον Οκτώβριο του 2011 ο Γ. Παπανδρέου ήταν μόνος στη μια πλευρά του "ρινγκ" και στην άλλη ήταν οι αγορές, στις οποίες θα έπρεπε να αντιπαραταχθεί, αλλά τα χέρια του ήταν δεμένα. Και εν μέσω των σκηνών έντασης από την παρέλαση της Θεσσαλονίκης (σ.σ. επεισόδια και αποχώρηση Κ. Παπούλια) πήρε μια δύσκολη απόφαση.
«Κατάλαβα ότι η κατάσταση δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί έτσι. Είχα δύο δυνατότητες, είτε να σχηματίσω κυβέρνηση συνασπισμού είτε να κάνω δημοψήφισμα», αναφέρει ο κ. Παπανδρέου.
Ο αρθρογράφος από την πλευρά του συμπληρώνει ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τότε, δεν ήθελε να μοιραστεί την ευθύνη και ζητούσε προσφυγή στις κάλπες για να κυβερνήσει μόνος του.
«Στις 31 Οκτωβρίου του 2011, στις 8 το βράδυ ο Γ. Παπανδρέου εξαγγέλλει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ την πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος για το δεύτερο πακέτο βοήθειας, βάζοντας μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Eυρωζώνης. Ακολούθησε τεράστια αναταραχή στις διεθνείς αγορές και η οργή της Μέρκελ και του Σαρκοζί», συμπληρώνεται στο άρθρο της FAZ.
«Ήσασταν σίγουρος, κ. Παπανδρέου, ότι θα μπορούσατε να κερδίσετε το δημοψήφισμα», ρωτά τον πρώην πρωθυπουργό ο κ. Μάρτενς. «Ήμουν βέβαιος ότι δεν θα μπορούσα να περάσω τις μεταρρυθμίσεις χωρίς να πάρω το ρίσκο και να ρωτήσω τους Έλληνες. Δεν είναι κουτοί, θα ζύγιζαν τα συμφέροντά τους. Εξάλλου οι εκλογές του 2012 έδειξαν ότι ήθελαν να παραμείνουν στην ευρωζώνη», απαντά.
Αλλά εκείνη την εποχή τίποτα δεν ήταν σίγουρο, συνεχίζει η γερμανική εφημερίδα. «Η κρίση ήταν τόσο πολύπλοκη, που κανένας σοβαρός πολιτικός ή οικονομολόγος δεν μπορούσε να προβλέψει με βεβαιότητα ποια απόφαση θα είχε ποιες συνέπειες».
«Ακολούθησαν οι γνωστές εξελίξεις στις Κάννες και την ώρα που Μέρκελ και Σαρκοζί έδιναν συνεντεύξεις Τύπου, στην Αθήνα προετοιμαζόταν παρασκηνιακά η πτώση του Παπανδρέου με κύριο πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που λέγεται», όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, «ότι είχε την κάλυψη του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο».
«Ο Γ. Παπανδρέου τράβηξε τη λάθος κλωστή. Στην άλλη άκρη της δεν ήταν το κέρδος, αλλά το τέλος της καριέρας του. Ή μήπως ήταν η λάθος κλωστή για τον Παπανδρέου, αλλά η σωστή για την Ευρώπη, επειδή μια πλειοψηφία των Ελλήνων αντιλήφθηκε εκείνες τις μέρες την κρισιμότητα της κατάστασης; Υπάρχουν ακόμη πολλά νήματα, που κανείς δεν ξέρει τι έχουν στην άκρη τους», καταλήγει το άρθρο.
Ο Γερμανός δημοσιογράφους αναφέρει τους τότε αντιπάλους του Γ. Παπανδρέου στο εσωτερικό και συγκεκριμένα τα συνδικάτα, τα άλλα κόμματα, τους υπαλλήλους, ακόμη και βουλευτές από το δικό του κόμμα.
«Όμως», συνεχίζει, «ο μεγαλύτερος εχθρός του ήταν οι αγορές, τις οποίες και δεν πολυκαταλάβαινε. Τα σπρεντς, τα κρατικά ομόλογα και οι οίκοι αξιολόγησης δεν ήταν ο τομέας του. Γι' αυτόν η οικονομία ήταν ένας τρόπος χρηματοδότησης της εξωτερικής πολιτικής. Αλλά τον Οκτώβριο του 2011 ο Γ. Παπανδρέου ήταν μόνος στη μια πλευρά του "ρινγκ" και στην άλλη ήταν οι αγορές, στις οποίες θα έπρεπε να αντιπαραταχθεί, αλλά τα χέρια του ήταν δεμένα. Και εν μέσω των σκηνών έντασης από την παρέλαση της Θεσσαλονίκης (σ.σ. επεισόδια και αποχώρηση Κ. Παπούλια) πήρε μια δύσκολη απόφαση.
«Κατάλαβα ότι η κατάσταση δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί έτσι. Είχα δύο δυνατότητες, είτε να σχηματίσω κυβέρνηση συνασπισμού είτε να κάνω δημοψήφισμα», αναφέρει ο κ. Παπανδρέου.
Ο αρθρογράφος από την πλευρά του συμπληρώνει ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τότε, δεν ήθελε να μοιραστεί την ευθύνη και ζητούσε προσφυγή στις κάλπες για να κυβερνήσει μόνος του.
«Στις 31 Οκτωβρίου του 2011, στις 8 το βράδυ ο Γ. Παπανδρέου εξαγγέλλει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ την πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος για το δεύτερο πακέτο βοήθειας, βάζοντας μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Eυρωζώνης. Ακολούθησε τεράστια αναταραχή στις διεθνείς αγορές και η οργή της Μέρκελ και του Σαρκοζί», συμπληρώνεται στο άρθρο της FAZ.
«Ήσασταν σίγουρος, κ. Παπανδρέου, ότι θα μπορούσατε να κερδίσετε το δημοψήφισμα», ρωτά τον πρώην πρωθυπουργό ο κ. Μάρτενς. «Ήμουν βέβαιος ότι δεν θα μπορούσα να περάσω τις μεταρρυθμίσεις χωρίς να πάρω το ρίσκο και να ρωτήσω τους Έλληνες. Δεν είναι κουτοί, θα ζύγιζαν τα συμφέροντά τους. Εξάλλου οι εκλογές του 2012 έδειξαν ότι ήθελαν να παραμείνουν στην ευρωζώνη», απαντά.
Αλλά εκείνη την εποχή τίποτα δεν ήταν σίγουρο, συνεχίζει η γερμανική εφημερίδα. «Η κρίση ήταν τόσο πολύπλοκη, που κανένας σοβαρός πολιτικός ή οικονομολόγος δεν μπορούσε να προβλέψει με βεβαιότητα ποια απόφαση θα είχε ποιες συνέπειες».
«Ακολούθησαν οι γνωστές εξελίξεις στις Κάννες και την ώρα που Μέρκελ και Σαρκοζί έδιναν συνεντεύξεις Τύπου, στην Αθήνα προετοιμαζόταν παρασκηνιακά η πτώση του Παπανδρέου με κύριο πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που λέγεται», όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, «ότι είχε την κάλυψη του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο».
«Ο Γ. Παπανδρέου τράβηξε τη λάθος κλωστή. Στην άλλη άκρη της δεν ήταν το κέρδος, αλλά το τέλος της καριέρας του. Ή μήπως ήταν η λάθος κλωστή για τον Παπανδρέου, αλλά η σωστή για την Ευρώπη, επειδή μια πλειοψηφία των Ελλήνων αντιλήφθηκε εκείνες τις μέρες την κρισιμότητα της κατάστασης; Υπάρχουν ακόμη πολλά νήματα, που κανείς δεν ξέρει τι έχουν στην άκρη τους», καταλήγει το άρθρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου