Δευτέρα 21 Μαΐου 2012
Μήπως τελικά το μήνυμα που έδωσε ο ελληνικός λαός στις κάλπες είχε μια υποσυνείδητη σοφία; Δεν προέκυπτε κάτι τέτοιο από μια πρώτη ανάγνωση. Σκέπτομαι, όμως, ότι το εκλογικό αποτέλεσμα έκανε τα εξής:
Τρόμαξε τους...
ξένους, ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους, και συγκεκριμένα τους Γερμανούς, οι οποίοι αντελήφθησαν τα όρια της λιτότητας των οριζόντιων περικοπών στο Δημόσιο και της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και τον κίνδυνο να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια μεγάλη Δημοκρατία της Βαϊμάρης με απρόβλεπτες συνέπειες. Ηδη συζητούνται πακέτα ανάπτυξης, αλλαγή στους όρους προσαρμογής και άλλα μέτρα, τα οποία τόσο καιρό χάνονταν στον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Τρόμαξε το ελληνικό αστικό καθεστώς και ιδιαίτερα τα δύο πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα. Η αποδοκιμασία σε πρόσωπα και κόμματα ήταν ηχηρή καθώς και το μήνυμα: «αλλάξτε, σοβαρευτείτε, ανανεωθείτε». Η επιχειρηματική τάξη αντελήφθη επιτέλους ότι πέρα από το πώς θα πάρει μια επιδότηση πρέπει να ασχοληθεί με τα δημόσια πράγματα στη χώρα. Το κατάλαβε αργά, αλλά το κατάλαβε...
Ο ελληνικός λαός τρόμαξε όμως και τον εαυτό του, και αυτό ίσως είναι το πιο βασικό. Εκτόνωσε την οργή του, αλλά τώρα αρχίζει να βρίσκεται μπροστά στα πραγματικά διλήμματα. Ενα από τα καλά του αποτελέσματος είναι το γεγονός πως θα γνωριστούμε όλοι καλύτερα. Ολες αυτές οι απίθανες παλαβομάρες με τις οποίες ταΐστηκε ο ελληνικός λαός επί δυόμισι χρόνια για χάρη λίγης τηλεθέασης ή κυκλοφορίας, για το «παράνομο χρέος» κ.λπ. κ.λπ. αρχίζουν επιτέλους να συζητούνται και να αναλύονται δημόσια. Το αν αυτό θα συμβεί αρκετά έγκαιρα είναι συζητήσιμο, γιατί ορισμένοι βετεράνοι της πολιτικής πιστεύουν ότι το απελπισμένο κομμάτι της κοινής γνώμης έχει κατεβάσει τα ρολά και δεν ακούει ούτε βλέπει.
Ο λαός κατάφερε να τρομάξει αυτούς που έπρεπε και ίσως και τον εαυτό του, λοιπόν. Το ζητούμενο, όμως, είναι κατά πόσον αυτό θα αλλάξει ριζικά το αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές. Σε μεγάλο βαθμό αυτό θα εξαρτηθεί από την εξυπνάδα και την ευελιξία των εταίρων μας, αλλά και την ικανότητα των ηγεσιών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να χειρισθούν την προεκλογική καμπάνια. Είναι πάντως ορατή μια πολύ θετική έκβαση για τη χώρα: οι δανειστές μας μάς εξασφαλίζουν ένα καλύτερο μνημονιακό πακέτο, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ σοβαρεύονται και εμπλουτίζονται πριν συνεργασθούν σε ένα μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει τον ρόλο του μοχλού πίεσης για τα ελληνικά συμφέροντα και ζούμε εμείς καλά και...
Να πω τώρα τι με τρομάζει εμένα; Πρώτα και κύρια η κατάσταση της πραγματικής οικονομίας, η οποία οδεύει σε ένα θεαματικό κραχ. Ούτε υγιείς επιχειρήσεις δεν βγαίνουν πλέον, ενώ το κράτος έχει παραλύσει εντελώς. Η κατάσταση είναι απελπιστική και σε λίγο δεν θα είναι ανατάξιμη. Αν η πολιτική αστάθεια συνεχιστεί και μετά τις επόμενες εκλογές ή αν μπούμε σε μια περιπέτεια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η τήξη δεν πρέπει να αποκλείεται.
Με ανησυχεί ακόμη αν το ποτάμι της οργής και της ανεξέλεγκτης, για κάποιους άνομης, διαμαρτυρίας μπορεί να μπει στην κοίτη της υπομονής και της λογικής, ώστε να επιτρέψει στη χώρα να σταθεί στα πόδια της. Το βλέπω δύσκολο και διακρίνω τον κίνδυνο μιας μίνι εμφύλιας σύρραξης, αν τα πράγματα πάνε στραβά.
Και βεβαίως αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως για να λειτουργήσει σωστά το ιδεατό, ανορθόδοξο «ελληνικό σενάριο» χρειάζονται μεγάλοι ηγέτες με πυγμή και σύνεση, οι οποίοι δεν θα κάνουν «κωλοτούμπες» αλλά αλλαγή πορείας με το χέρι σταθερά στο τιμόνι, δεν θα λαϊκίσουν, αλλά θα εξηγήσουν στον κόσμο την αλήθεια και την εθνική ανάγκη. Τέτοιους ηγέτες δεν βλέπω στον ορίζοντα εκτός αν, όπως γίνεται συνήθως, το τέλος της κρίσης τούς γεννήσει...ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου