Η διεθνής πίεση, οι μεγάλοι φόβοι και οι ανησυχίες για την επόμενη μέρα προκαλούν εντονότατες διεργασίες στο κόμμα του φέρελπι Αλέξη Τσίπρα, που.. ως τώρα αντιμετωπίζεται από πολλούς, εδώ και στο εξωτερικό, ως ισότιμος διεκδικητής της εξουσίας στην Ελλάδα. Το βάρος για το κόμμα του κ. Τσίπρα, που είδε στις 6 Μαΐου τα ποσοστά του να εκτοξεύονται από το 5% στο 17% και τώρα εν όψει των νέων εκλογών της 17 Ιουνίου μετράται μεταξύ 20% και 30%, είναι μεγάλο. Και αυξάνεται ακόμη περισσότερο όταν, τόσο ο κ. Τσίπρας, όσο και τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αισθάνονται τις αδυναμίες τους και γνωρίζουν ότι οι επεξεργασίες τους είναι λειψές και η προετοιμασία τους αναντίστοιχη της έντασης του προβλήματος που θα κληθούν να διαχειρισθούν, αν κερδίσουν την πρωτιά και λάβουν το μπόνους των 50 εδρών. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ενδομύχως απεύχεται την πρωτιά, αναγνωρίζοντας ακριβώς το βάρος της ευθύνης και το έλλειμμα προετοιμασίας.
Πέρα λοιπόν από τις δημόσιες ηρωικές δηλώσεις, στις κατά μόνας συζητήσεις επικρατεί μέγας προβληματισμός και αναζητούνται στρατηγικές διαχείρισης τόσο της εκλογικής μάχης, όσο και του εκλογικού αποτελέσματος. Ορισμένοι μάλιστα δείχνουν να υιοθετούν πιο μεσοπρόθεσμες στρατηγικές με ορίζοντα τις μεθεπόμενες εκλογές. Εκτιμούν ότι το κόμμα του κ. Τσίπρα έχει εγγράψει υποθήκες εξουσίας από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, τις οποίες μπορεί να ενισχύσει τον Ιούνιο. Θα ήταν όμως ατύχημα της Ιστορίας, όπως λένε οι ίδιοι , αν κέρδιζε την πρωτιά και στην προσπάθειά του να χειρισθεί την κρίση έπαιρνε τον «μουντζούρη» ,αν δηλαδή «έσκαγε» η χώρα στα χέρια του. Στην περίπτωση αυτή, το τέλος θα ήταν άδοξο για τον κ. Τσίπρα και τη νέα Αριστερά της αμφισβήτησης και της σύγκρουσης.
Βάσει των παραπάνω, πολλοί εκτιμούν ότι η επίσημη γλώσσα του ΣΥΡΙΖΑ κατά την παρουσίαση του προγράμματος την Παρασκευή θα είναι σκληρή και συγκρουσιακή με την Ευρώπη.
Θα θέτει ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης των επαχθών όρων των δανειακών συμβάσεων και θα επαγγέλλεται το τέλος του μνημονίου, το οποίο δεν θα αναγνωρίζει ως υποχρέωση απορρέουσα από τις δανειακές συμβάσεις. Με άλλα λόγια θα υιοθετεί γραμμή απόλυτης σύγκρουσης με τους Ευρωπαίους, κόβοντας τις γέφυρες με τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, που μπορεί να έτειναν ευήκοον ους προς τον φλογερό κ. Τσίπρα, αλλά δεν θέλουν να διαταράξουν την σχέση της χώρας με την Ευρώπη.
Οι πιο καχύποπτοι λοιπόν διερωτώνται μήπως θέλει να βγει δεύτερος κ.Τσίπρας; Ώστε άλλοι να χειρισθούν την κρίση και εκείνος να κανοναρχεί από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την απόλυτη νίκη και την αυτοδυναμία του στις μεθεπόμενες εκλογές. Είναι αυτή μια κάποια λύση για τον απροετοίμαστο ΣΥΡΙΖΑ που θα έλεγε και ο ποιητής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου