Παρασκευή 20 Απριλίου 2012
“Σβυσμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ' στη Χώρα.”
Κ. Παλαμάς
Αγαπητέ,
Κυριάκο, Κώστα, Βαγγέλη, Βύρωνα ..., είμαι ο Νίκος ο Κάκκαλος. Μπορείς
να μάθεις για μένα ρωτώντας τον πατέρα σου, την αδερφή σου την Ντόρα ή
ανατρέχοντας σε δημοσιεύματα της δεκαετίας του '90 και αναμοχλεύοντας
την... μνήμη σου. Τότε πιστεύω ότι θα κατανοήσεις από που αντλώ το θάρρος ή
ακόμη και το θράσος να απευθυνθώ και μάλιστα δημοσίως σε σένα.
Με
την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων της Νέας Δημοκρατίας και στο άκουσμα των
ονομάτων Συμπιλίδης - Τσιτουρίδης η πρώτη μου αντίδραση ήταν να πάρω
πίσω όλες τις αποφάσεις μου για την πολιτική και να ξαναεκθέσω τον εαυτό
μου (να και ένας ακόμη λόγος, που δεν γνώριζα, για να πολιτεύεται
κανείς, η "οργή").*
Το
συζήτησα με πολλούς και η απάντηση ήταν καταλυτική "καλά εσύ! Ο
Κυριάκος δεν είναι γιος του Μητσοτάκη; δεν είναι αδερφός της Ντόρας; δεν
είναι στέλεχος και μάλιστα προβεβλημένο της Νέας Δημοκρατίας; κι ο
Μεϊμαράκης; ο Καραμανλής; ο Πολύδωρας; οι ζώντες οι περιλυπόμενοι; γιατί
μια ζωή εσύ;"
Ναι
μια ζωή πίστευα και πιστεύω ότι πολιτική, ηθική κι αξιοπρέπεια πρέπει
να πάνε αντάμα. Ναι πίστευα και πιστεύω στο παιδευτικό χαρακτήρα της
πολιτικής και στον Πολιτικό, πρότυπο για την νέα μας γενιά.
Και
καλά εγώ πάλι, ο υπόλοιπος κόσμος; η πολύπαθη βάση μας ως πότε θα
πληρώνει; τι άλλο πρέπει ακόμα να συμβεί για να αντιληφθείτε ότι "κάτι
με κάποιον" δεν πάει καλά; Να μας περάσει κι ο Καμμένος;
Ποιος
μπορεί να σας εμπιστευθεί και μάλιστα στις τόσο δραματικές για την
πατρίδα μας στιγμές; δεν είναι αρκετό το κακό που κάνατε μέχρι τώρα;
όλοι σας γνωρίζετε όλη την αλήθεια και την αποκρύπτετε από τον ελληνικό
λαό.
Μεγάλες
οι ευθύνες σας και μεγαλύτερες οι δικές σου Κώστα Καραμανλή. Αν δεν
αντιδράσεις, να είσαι σίγουρος ότι αύριο, ούτε ο Πούτιν, ούτε το
Βατοπέδι με την Κύπρο θα είναι ικανά να σώσουν την ελάχιστη υστεροφημία
σου.
Αλλά
ως εδώ και θου φυλακή τω στόματι μου. Δεν πρόκειται να ξαναμιλήσω.
Εξάλλου, "η της Κασσάνδρας σιωπή ευλογοτέρα παντός λόγου".
*κατά τον Πλάτωνα για έναν από τους εξής τρεις λόγους πρέπει κάποιος να πολιτεύεται.
1. Για να προσφέρει στα κοινά, ή
2. Για την προσωπική του ανέλιξη, ή
3. Από φόβο (μην περιπέσουν τα κοινά σε χειρότερους)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου