"Επώδυνος ο δρόμος όμως δεν υπάρχει άλλος" του Γιάννη Κορομήλη

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Στο χθεσινό μας φύλλο, αναφερθήκαμε αναλυτικά στις ευοίωνες προϋποθέσεις για έξοδο της Ευρωζώνης, και της χώρας μας, από την κρίση. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά της υπόθεσης. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη βαίνουν διαρκώς ....
βελτιούμενες. Η χώρα μας όμως, προκειμένου να αξιοποιήσει πλήρως αυτό το κλίμα ώστε να πετύχει στη Σύνοδο Κορυφής της 18ης και 19ης Οκτωβρίου μια οριστική λύση στα προβλήματα που την ταλανίζουν (βιώσιμο χρέος, επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής) και να εξασφαλίσει την οριστική παραμονή της στην Ευρωζώνη, έχει να διανύσει ένα δρόμο ανηφορικό, δύσκολο, γεμάτο παγίδες και εμπόδια.

Το μεγαλύτερο από αυτά είναι το σκληρό κι επώδυνο πρόγραμμα προσαρμογής. Που οι τροϊκανοί, με τις προκαταλήψεις και τις απαιτήσεις τους το κάνουν ακόμα σκληρότερο. Σε μια χρονική στιγμή που οι αντοχές και οι ανοχές της χειμαζόμενης πλειοψηφίας των Ελλήνων έχουν εξαντληθεί κι οι δυνάμεις των άκρων καραδοκούν. Δημιουργώντας μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση για τη συνοχή της κοινωνίας μας.

Ωστόσο το πιεστικό μήνυμα των Βρυξελλών μπορεί να συνοψιστεί στο: «Κλείστε το πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ τώρα, άμεσα, αν πραγματικά θέλετε ευνοϊκές για σας αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου».

Μας λεν μ’ άλλα λόγια: Όλα εξαρτώνται από σας τους Έλληνες. Αν τα βρείτε με την τρόικα και επιπλέον πάρετε την έγκριση της βουλής για τα μέτρα που θα συμφωνήσετε, τότε εμείς είμαστε εδώ για να εκταμιεύσουμε τη δόση των 31,5 δισ. ευρώ που τόσο τη χρειάζεστε και να εξετάσουμε με καλή θέληση κάποια από τα αιτήματά σας. Αλλιώς «δεν έχει πλοίο για σας, δεν έχει οδό».

Εκβιασμός; Σίγουρα μπορούμε να το πούμε κι έτσι. Όπως και νάχει πάντως σαφής είναι η υποχρέωσή μας να τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα.
Και είναι αλήθεια πως το πακέτο μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ, για τη διετία 2013,2014, έχει συμφωνηθεί από την κυβέρνηση Παπαδήμου να εξειδικευτεί τον περασμένο Ιούνιο. Καθυστέρησε λόγω των δύο εκλογικών αναμετρήσεων.

Τα μέτρα όμως αυτού του πακέτου συναντούν δυναμικές λαϊκές αντιδράσεις. Κάτι αναμενόμενο ασφαλώς από όσους δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις. Και η ψήφισή τους από τη Βουλή παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες.

Σ’αυτές πρέπει να προστεθούν και οι «εγγενείς» δυσχέρειες της τρικομματικής μας κυβέρνησης.

Κοντολογίς δύσκολα τα πράγματα.

Αλλά εκτός από τα δικά μας, τα εσωτερικά μας προβλήματα και η Ευρωζώνη έχει τα δικά της. Που περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι : 1. Η ανισορροπία στο εσωτερικό της Ευρωζώνης. Ανάμεσα στον πλεονασματικό και ανταγωνιστικό Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία κ.ά) και στον ελλειμματικό και ελάχιστα ανταγωνιστικό Νότο (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία). Χωρίς να βρεθεί ακόμα η βούληση και ο τρόπος εξισορρόπησης με μεταφορά πχ πλεονασμάτων από τον Βορρά στο υπό καθεστώς σκληρής λιτότητας Νότο. Όταν μάλιστα ενώ τη δεκαετία του ’90 (περίοδος προετοιμασίας του ευρώ) οι χώρες που αποτελούσαν την Ευρωζώνη συνέκλιναν οικονομικά από την εισαγωγή του ευρώ και μέχρι τώρα αποκλίνουν.

2. Το όραμα της ειρηνικής και ευημερούσας Ευρώπης τα τελευταία χρόνια έχει ξεθωριάσει. Η Ενωμένη Ευρώπη δεν κατάφερε να προστατέψει τις χώρες της από την κρίση. Ούτε να εξασφαλίσει το βιωτικό και πολιτιστικό επίπεδο των πολιτών της.

Οι δυσκολίες και τα προβλήματα δεν συνεπάγονται αναγκαστικά την αποτυχία της Ευρωπαϊκής ιδέας ούτε και την αδυναμία να δοθεί τελικά στις 18 Οκτωβρίου μια ικανοποιητική λύση για την Ελλάδα . Δείχνουν απλά πόσο κρίσιμες είναι οι επόμενες 10-15 ημέρες και πόσο μεγάλο είναι το βάρος στις πλάτες των πολιτών αλλά και των κυβερνώντων.